Tekst achterflap

Contact leggen met iemand in een psychotische crisis is moeilijk en beangstigend. De persoon is onbereikbaar en sommigen spreken een persoonlijke taal, hebben een heel eigen perspectief op de wereld. Zij spreken soms een nieuwe taal, met nieuwe woorden of een taal zonder woorden.
Een ontoegankelijke taal als onleesbaar partituur. Niet vatbaar voor mijn drang tot invulling en interpretatie als met een valselijk weten. Mijn burcht van veronderstellingen valt in elkaar omdat de psychotische mens mij treft, zonder dat ik kan teruggrijpen naar wat ik ken.
In de opnamedienst waar ik 6 jaar heb gewerkt kwam het mij voor alsof het figuurlijke en letterlijke door elkaar heen liepen. Zoals de man die voortdurend in rechte lijnen moest lopen, want dat het ongeluk hem anders te grazen zou nemen. De zekerheid waarmee deze man zijn lot in handen nam, gaf een houvast die voor hem van levensbelang was.
Ontzettend boeiend vond ik dat, omwille van mijn psychotische mama. Daarom vroeg ik enkelen ook poëzie te schrijven, wrong ik mij in bochten hun eigen taal te begrijpen en zelfs mee te spreken. Ik kwam tot de vaststelling hoe origineel zij zijn. "Psychose is als dromen met je ogen open."

Details