Al jaren is er in de natuurkunde sprake van ernstige stagnatie. Hoewel het standaardmodel van de deeltjesfysica in veel opzichten goed voldoet zijn er fundamentele problemen die maar niet opgelost kunnen worden. Om de oorzaken van die stagnatie in beeld te krijgen worden in het boek De vierde grondstructuur van de materie de belangrijkste natuurkundige theorieën geanalyseerd: de klassieke natuurkunde, de relativiteitstheorie en de kwantumtheorie. Daarbij wordt gebruik gemaakt van een relationele systeemtheorie. Deze metatheorie maakt het mogelijk inzicht te krijgen in de reikwijdte van deze theorieën, in hun onderlinge relatie en in de drie grondstructuren die erdoor aan het licht zijn gebracht.

Het onderzoek in dit boek verschaft niet alleen duidelijkheid over de oorzaken van de stagnatie, maar geeft vooral zicht op de vierde en meest basale grondstructuur van de materie. Aangegeven worden centrale kenmerken van deze grondstructuur en ook indicaties voor de ervoor vereiste natuurkundige theorie.

Over de auteur

Gerben J. Stavenga studeerde natuurkunde en filosofie, promoveerde op de studie Science and Liberation, en was tot zijn pensioen als wetenschapsfilosoof verbonden aan de Faculteit der Wijsbegeerte van de Rijksuniversiteit Groningen. Gerben Stavenga schreef eerder: De creatie van zelfbewuste machines, De mogelijkheid van kunstmatig zelfbewustzijn in historisch perspectief (Eburon, 2021).