Tekst achterflap

‘Ik ben er trots op dat een van mijn betovergrootmoeders een negerin was. Ook dat ik Hindoestaans bloed heb, vind ik geweldig. En dat ik hieruit geworden ben wie ik ben: een kunstenaar’, verklaart Erwin de Vries in een interview.

Erwin de Vries (Paramaribo 1929-2018) was een van de belangrijkste Surinaamse kunstenaars van de twintigste eeuw. Hij gaf al vroeg blijk van zijn tekentalent. Na een tekenopleiding aan de academie in Den Haag nam hij beeldhouwlessen in Amsterdam, waarna hij zich ontplooide tot een zeer productief en bovendien veelzijdig kunstenaar.

In zijn beeldtaal is het subject vaak de vrouw. Erotiek was voor hem een essentieel element van het leven.
Ook na zijn terugkeer naar Suriname in 1984 behield hij zijn band met Nederland. Bekend is hij met name door het Nationaal Slavernijmonument in Amsterdam, dat sinds 2002 bij de jaarlijkse ketikoti-herdenking de volle aandacht krijgt.

Deze biografie belicht het bewogen leven en het gedreven kunstenaarschap van De Vries.
Het boek sluit af met korte biografieën van 85 met hem verbonden kunstenaars – een omvangrijk netwerk dat zijn culturele nalatenschap mede tot leven brengt.

Beschrijving

‘Ik ben er trots op dat een van mijn betovergrootmoeders een negerin was. Ook dat ik Hindoestaans bloed heb, vind ik geweldig. En dat ik hieruit geworden ben wie ik ben: een kunstenaar’, verklaart Erwin de Vries in een interview.

Erwin de Vries (Paramaribo 1929-2018) was een van de belangrijkste Surinaamse kunstenaars van de twintigste eeuw. Hij gaf al vroeg blijk van zijn tekentalent. Na een tekenopleiding aan de academie in Den Haag nam hij beeldhouwlessen in Amsterdam, waarna hij zich ontplooide tot een zeer productief en bovendien veelzijdig kunstenaar.

In zijn beeldtaal is het subject vaak de vrouw. Erotiek was voor hem een essentieel element van het leven.
Ook na zijn terugkeer naar Suriname in 1984 behield hij zijn band met Nederland. Bekend is hij met name door het Nationaal Slavernijmonument in Amsterdam, dat sinds 2002 bij de jaarlijkse ketikoti-herdenking de volle aandacht krijgt.

Deze biografie belicht het bewogen leven en het gedreven kunstenaarschap van De Vries.
Het boek sluit af met korte biografieën van 85 met hem verbonden kunstenaars – een omvangrijk netwerk dat zijn culturele nalatenschap mede tot leven brengt.

Slogan/Promotie

‘Ik ben er trots op dat een van mijn betovergrootmoeders een negerin was. Ook dat ik Hindoestaans bloed heb, vind ik geweldig. En dat ik hieruit geworden ben wie ik ben: een kunstenaar’, verklaart Erwin de Vries in een interview.

Erwin de Vries (Paramaribo 1929-2018) was een van de belangrijkste Surinaamse kunstenaars van de twintigste eeuw. Hij gaf al vroeg blijk van zijn tekentalent. Na een tekenopleiding aan de academie in Den Haag nam hij beeldhouwlessen in Amsterdam, waarna hij zich ontplooide tot een zeer productief en bovendien veelzijdig kunstenaar.

In zijn beeldtaal is het subject vaak de vrouw. Erotiek was voor hem een essentieel element van het leven.
Ook na zijn terugkeer naar Suriname in 1984 behield hij zijn band met Nederland. Bekend is hij met name door het Nationaal Slavernijmonument in Amsterdam, dat sinds 2002 bij de jaarlijkse ketikoti-herdenking de volle aandacht krijgt.

Deze biografie belicht het bewogen leven en het gedreven kunstenaarschap van De Vries.
Het boek sluit af met korte biografieën van 85 met hem verbonden kunstenaars – een omvangrijk netwerk dat zijn culturele nalatenschap mede tot leven brengt.

Details